Κάθε χρόνο γράφω για τις μητέρες και πάντοτε γράφω για εκείνες που εκτός από μητέρες είναι πιο πολύ μαμάδες.
Καταλαβαίνεις φαντάζομαι την διαφορά.
Φέτος για τη γιορτή της μητέρας, εγώ θα το πάω αντίστροφα. Θέλω να τιμήσω τις κόρες.
Εκείνες τις κόρες που δεν χάρηκαν την παιδική τους ηλικία εξαιτίας μιας μητέρας που ήταν συναισθηματικά ανώριμη για να μπορέσει να σταθεί στο ύψος των υποχρεώσεων της. Την μάνα Νάρκισσο που της φταίνε πάντα οι άλλοι, ποτέ εκείνη. Την τοξική, που γεμίζει ενοχές τα παιδιά της για όσα “στερήθηκε” εξαιτίας τους.
θα τιμήσω τις κόρες που για τον ίδιο λόγο, έγιναν εκείνες μητέρες στις μητέρες τους.
Τις κόρες που όσο σφιχτά κι αν αγκάλιασαν το σώμα που τις γέννησε, δεν κατάφεραν να ζεστάνουν την παγωμένη καρδιά του.
Ποτέ δεν ήταν αρκετά καλές για εκείνη.
Τις κόρες που είχαν μια μάνα, ψυχρή, αποστασιοποιημενη. Μια μάνα που δεν τους κάλυπτε καμιά ανάγκη, μια μάνα που άφηνε τις ψυχές τους μονίμως να λιμοκτονουν για προσοχή, για ενδιαφέρον.
Τις κόρες που έβλεπαν την μάνα τους το αιώνιο θύμα που ποτέ δεν πήρε την ζωή στα χέρια της και που μοναχή της δεν μπορεί να κάνει ούτε βήμα.
θέλω να δώσω θερμά συγχαρητήρια σε όλες εκείνες τις κόρες, πλέον μαμάδες, που έσπασαν τον φαύλο κύκλο και δεν έγιναν οι μητέρες τους.
Σε εκείνες που δεν βίωσαν ποτέ το τρυφερό χέρι που αγκαλιάζει τρυφερά, παρά μόνο αυτό που στραγγαλίζει τα όνειρά τους, σε εκείνες που ποτέ δεν είχαν μια ανέμελη παιδική ηλικία, παρά μόνο ξύλο, φωνές και συναισθηματική κακοποίηση, θέλω να σας πω , σας θαυμάζω απεριόριστα!
Είστε σπουδαίες που μεγαλώνετε και δίνετε στα παιδιά σας όλη την αγάπη που εσείς στερηθηκατε.
Εύγε για το θάρρος σου κόρη της κακοποιητικης μητέρας κάθε είδους, να προχωρήσεις στη ζωή σου πετώντας το βάρος που σου φόρτωσε εκείνη κάποτε στους μικρούς σου ώμους.
Την γιορτή της μητέρας εσύ την αξίζεις να την γιορτάσεις τον Μάιο και κάθε Μάιο και κάθε μήνα και μέρα του χρόνου.
